Onze oudste zoon is voor het eerst op zeilkamp. Dat is een geweldige ervaring voor hem. Het is ook een goede les in loslaten voor mij. Wij worden allebei een stuk ‘groter’ deze week. Ik ben er namelijk van overtuigd, dat je groeit als je losgelaten wordt en als je loslaat.

Waarom wil ik hem toch zo graag even sms-en iedere ochtend? Is dat om te horen hoe het met hem is? Omdat ik nieuwsgierig ben naar zijn avonturen? Dat maak ik mezelf wijs maar dat is niet zo. Diep van binnen wil ik hem vertellen wat ik zou doen als ik hem was. Wat ik denk dat goed is voor hem. Daar heeft hij mij natuurlijk helemaal niet bij nodig. Sterker nog ik maak en houd hem klein als ik me er wel mee bemoei. Dat ga ik dus niet doen. Ik laat hem los.

Zelf verantwoordelijk zijn

Het is heel belangrijk voor zijn ontwikkeling dat hij zaken zelf bepaalt. Dat hij daar zelf voor verantwoordelijk is. Dat het zijn verdienste is als iets goed gaat en dat hij daar trots op is. Maar ook dat hij weet dat hij in staat is om het op te lossen als het misgegaan is. Dat hij vertrouwt op zijn eigen kunnen en dat hij voelt dat wij daar ook alle vertrouwen in hebben.

Loslaten en wachten

Het loslaten houdt me dus bezig deze week. Ik doe het, ik kan het, ik groei en ondertussen wacht ik op een sms van hem…