Vandaag ga ik voor het eerst Nederlandse taalles geven aan vluchtelingen. Ik heb me aangemeld als taalvrijwilliger en start vanavond.

Waarom

Ik ben geïnspireerd door vrienden. Die hun dagelijks werk vaker inzetten voor een goed doel. Schoonheidsbehandelingen voor jong dementeerden, het geven van stoelmassages aan hen, het knippen van hun haren en dat alles onder het genot van zang en begeleiding op een piano. Dat wil ik ook doen maar dan met op mijn eigen vakgebied, met communicatie dus. Daarom heb ik me aangemeld als vrijwilliger voor het geven van Nederlandse les aan vluchtelingen.

Spannend

Ik moet zeggen dat ik het ook wel spannend vind. Ik heb geen idee wat ik kan verwachten. Of de mensen naar de les komen, of ze Engels spreken of niet. Al doet dat laatste er niet echt toe, want we moeten eigenlijk alleen maar Nederlands spreken. Ik heb een paar stencils gekregen als lesmateriaal en wat tips en links naar informatie online. Verder is het aan mij en aan mijn collega om de les vorm te geven. Weinig kaders dus.

Mezelf zijn

Ik heb bedacht dat ik gewoon mezelf ga zijn en dan komt het allemaal goed. Dat ik me dus voor ga stellen en dat ik iedereen bij binnenkomst een hand geef. Dan leren ze niet alleen welke woorden je gebruikt in het Nederlands als je kennismaakt maar ook dat je elkaar dan een hand geeft. Daarna gaan we aan de slag met meubels, de woorden uit Les 1.